ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ-ΕΘΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ-Άρθρο του κ.Γιάννη Μαραγκούλη
Είναι σαφές λοιπόν σήμερα ότι η τουρκική προκλητικότητα έχει δύο κυρίως παραμέτρους-Τη θέληση της Άγκυρας για επέκταση, άσκηση εκβιαστικής διπλωματίας και αναζήτηση περιφερειακής τοπικής ηγεμονίας στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό που έχει δημιουργηθεί με το πόλεμο στην Ουκρανία και,-Την αύξηση της στρατιωτικής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή ,που αποτελεί άλλωστε το κύριο μέσο για τη επίτευξη των πολιτικών της στόχων και κυρίως του προέδρου Ερντογάν.
Και ενώ είμαστε μέλη όχι μόνο της Ε.Ε, όχι μόνο του ΝΑΤΟ αλλά και όλων των Διεθνών Οργανισμών που έχουν στόχο την παγίωση της ειρήνης και της σταθερότητας στο διεθνές γίγνεσθαι, αντιμετωπίζουμε μία συγκεκριμένη απειλή από μία γείτονα χώρα ,την Τουρκία που θέλει να είναι ευρωπαική, που είναι σύμμαχος του ΝΑΤΟ, έναν υπαρκτό τουρκικό επεκτατισμό με την ανοχή αρκετών ευρωπαικών χωρών .
Μία τουρκική απειλή που δεν έχει ημερομηνία λήξεως ,που επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί άμεσα από την ελληνική πλευρά ,με μία στρατηγική ενεργητική, μάχιμη και αποτρεπτική. Η ανώτερη μορφή στρατηγικής είναι να ματαιώνεις τα σχέδια του εχθρού έγραψε ο Σου Τσου. Στην αντίθετη περίπτωση ισχύει αυτό που λέει η παροιμία όποιος γίνεται πρόβατο ,τον τρώει ο λύκος. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι έχουμε μπει σε μία νέα κλιμάκωση έντασης των ελληνοτουρκικών σχέσεων και σε ένα μπραντεφέρ ανάμεσα στο Έλληνα Πρωθυπουργό και το Τούρκο πρόεδρο που έχει να κάνει με το επικείμενο ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αμερική, την ομιλία του στο Κογκρέσο και την συνάντηση του με το Πρόεδρο Μπάιντεν.
Ένα ταξίδι που επιβεβαιώνει τον ενισχυμένο ρόλο της Ελλάδος στην ευρύτερη περιοχή το εξαιρετικό επίπεδο των διμερών σχέσεων και κυρίως την αναγνώριση του υψηλού κύρους του Κυριάκου Μητσοτάκη διεθνώς. Μένει λοιπόν να δούμε κατά πόσο όλη αυτή η θετική εικόνα της χώρας πιστωθεί υπέρ μας και έμπρακτα ,διότι μέχρι σήμερα η Τουρκία αλωνίζει ανενόχλητη, ο διάλογος έχει γίνει μονόλογος, τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν μείνει στο ράφι... Μία ιδιότυπη σχέση Δύσης και Τουρκίας που μας προσγειώνει στην πραγματικότητα και μας υπενθυμίζει ότι η εθνική μας ασφάλεια ,η επιβίωση μας και ο όποιος ρόλος μας στο διεθνές γίγνεσθαι που επιδιώκουμε ως Ελλάδα, είναι εξ ολοκλήρου δική μας υπόθεση και δική μας ευθύνη.