Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΤΡΟΠΕΣ-Άρθρο του κ.Γιάννη Μαραγκούλη
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΤΡΟΠΕΣ...
Η παράνομη και καταδικαστέα εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αναμφισβήτητα μας ωθεί σε μία αναδρομή και ένα προβληματισμό ,για το μέλλον της Ευρώπης και κυρίως για την νέα επανάσταση του Ρώσου Προέδρου Πούτιν...Ήλθε η ώρα της αλήθειας , πέρα από την ψυχρή ανάλυση των γεγονότων και την πολεμική προσέγγιση της σύγκρουσης.
Και τίθεται εύστοχα από πολλούς αναλυτές το ερώτημα, πέρα από την θέρμη της προφητείας για κάποιο ρόδινο αύριο ,τι έκανε η ΕΕ, το ΝΑΤΟ για να προλάβει τέτοιες οδυνηρές καταστάσεις, γιατί πιάστηκε στο ύπνο και τώρα με αμηχανία παρατηρεί την αδίστακτη συμπεριφορά ενός Ρώσου Προέδρου που φτάνει μέχρι το τέλος για την πραγματοποίηση των πιο σκοτεινών παρορμήσεων του..
Γιατί όταν ήταν η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δεν προχωρούσε ο Ρώσος Πρόεδρος.. Είναι πράγματι αδιανόητο ένας λαός με βαθύτατα δημιουργικό ψυχισμό, που πατά σε ένα από τα πιο πλούσια εδάφη και υπεδάφη του κόσμου , να έχει μείνει τόσο πίσω και να καθοδηγείται από ένα πολιτικό που έχει γνωρίσματα δικτάτορος ,έχοντας την επαναστατική διαδικασία του Λένιν και την κτηνώδη αποτελεσματικότητα του Στάλιν παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο.
Πολύ σοφά και ορθά ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν δεν έπεσε στην παγίδα του Ρώσου Προέδρου για αναβίωση του Ψυχρού πολέμου με ένα γενικευμένο πόλεμο και πρόταξε την ειρήνη και απάντησε με οικονομικές κυρώσεις ,όπως το ίδιο θέλει να πράξει και η Ε.Ε, σε αντιθέσει με τον προκάτοχο του Ντόναλντ Τραμπ που υποσχόταν «να κάνει την Αμερική μεγάλη ξανά»- που θαύμαζε τον (Βλαντιμίρ) Πούτιν, τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον (Ρετζέπ Ταγίπ) Ερντογάν στην Τουρκία.- , με ένα Κινέζο πρόεδρο Σι Ζι Πινγκ που έχει καλέσει για «τη μεγαλύτερη αναγέννηση του Κινεζικού λαού» για να επαναφέρει το αρχαίο μεγαλείο και να αποτελέσει ένα παγκόσμιο κέντρο επιστήμης και τεχνολογίας, με ένα γείτονα τούρκο που με την υβριδική χρήση του δικαίου έχει ως τελικό στόχο και σκοπό την υλοποίηση της αναθεωρητικής του πολιτικής με την έμμεση/de facto αλλαγή συνόρων, όπως καταγράφηκε στην περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και ενδεχομένως να ακολουθήσει και στην Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο... Θυμηθείτε ότι η Ρωσία υπό την ηγεσία Πούτιν αρχικά ερμήνευσε τον πόλεμο στο Κόσσοβο ως εισβολή στα εσωτερικά της πρώην Γιουγκοσλαβίας, καταγγέλοντας την πολιτική του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ.
Στη συνέχεια όμως κατά το δοκούν εκμεταλλεύτηκε αυτή τη σύγκρουση, ως «δεδικασμένο» για να εισβάλει στη Γεωργία το 2008 προς όφελος των συμπατριωτών της σε Αμπχαζία και Νότια Οσετία χωρίς να υπάρχει ψήφισμα από το Σ.Α. του ΟΗΕ, εφαρμόζοντας ανάλογη πρακτική για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ρωσώφωνων συμπατριωτών της στην Κριμαία ενώ το ίδιο κάνει τώρα και στην Ουκρανία. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις ηγετών και πολιτικών προσωπικοτήτων με διαφορετικά χαρακτηριστικά και κοσμοθεωρίες ανασύροντας αυτόματα όμως τις φρικαλέες εκτροπές της κομμουνιστικής πρακτικής και την χαώδη διάσταση μεταξύ της δημοκρατικής δυτικής πραγματικότητας και του παλιού σοβιετικού οράματος...
Η Ιστορία θα δείξει !!!