Γιώργος Τράγκας: Ομιχλώδης δημοσιογραφία, λαϊκισμός, και μια μεγάλη πλάνη
Ο Γιώργος Τράγκας που απεβίωσε πρόσφατα από επιπλοκές της νόσου κόβιντ, ανεμβολίαστος, και σε σχετικά μεγάλη ηλικία, ήταν ένας πραγματικά επιδραστικός δημοσιογράφος της μεταπολίτευσης αλλά όχι πάντα για τους σωστούς λόγους.
Ο Γιώργος Τράγκας που απεβίωσε πρόσφατα από επιπλοκές της νόσου κόβιντ, ανεμβολίαστος, και σε σχετικά μεγάλη ηλικία, ήταν ένας πραγματικά επιδραστικός δημοσιογράφος της μεταπολίτευσης.
Μαζί ήταν ένας περιθωριακός σταρ, για τις μικρές ώρες. Λίγοι Έλληνες δεν έχουν ακούσει ποτέ τις εκπομπές του, ειδικά από τα χρόνια της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Ακραία εκφορά λόγου, πομπώδεις διατυπώσεις, τρομακτικό κλίμα, πολύ νωρίς το πρωί, και ακραίες ιδέες, στις παρυφές της λελογισμένης τάξης και δημοκρατίας.
Ταυτόχρονα, για κάθε περίοδο του, ο Γιώργος Τράγκας, έμοιαζε να είναι εμφανές ότι έχει συγκεκριμένη ατζέντα, συγκεκριμένους εχθρούς, εμμονικά, συγκεκριμένους εργοδότες, με συγκεκριμένες στοχεύσεις, και συγκεκριμένες αγάπες. Ο λαός, ο φτωχός άνθρωπος, το δίκαιο της πατρίδας, ο άνθρωπος που ουσιαστικά τον άκουγε, νωρίς το πρωί, κατευθυνόμενος προς μια εργασία συνήθως χειρωνακτική. Κάτι σαν ηγέτης, αλλά και εικόνα αυτού του πράγματος, εκείνης της αισθητικής, εκείνης της εντός ορίων ραδιοφωνικής σκηνοθεσίας.
Κάτι μεταξύ γουέστερν, ταινίας τρόμου, επικής υπερπαραγωγής, με συγκεκριμένους κακούς, και πάντα τον Γιώργο Τράγκα στο ρόλο του καλού, με κίνητρα που άργησαν πάρα πολύ να αμφισβητηθούν, με μια γνήσια, ατόφια θεώρηση ανεξαρτησίας, στηλίτευσης των κακών, των ύποπτων πτυχών, μιας δημοκρατίας που δεν λειτούργησε πάντα υποδειγματικά, και δεν λειτούργησε και πάντα καθαρά σε οικονομικό επίπεδο.
Η κρίση, η απομάγευση προσώπων και καταστάσεων, η πολυδιάσπαση της ενημέρωσης μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ή άνοδος του εθνολαϊκισμού, έκανε πολλούς από εμάς να δούμε τα αθώα φαινόμενα της καταγγελίας της κοινωνικής αναλγησίας, την εχθροποίηση από τα ερτζιανά, τους σύγχρονους λαϊκούς ήρωες πολύ πιο καθαρά, και οι κρυφές πτυχές των δράσεων τους αποκαλύπτονταν έστω ως φήμες, που έδιναν έναν τόνο, δεν αποδείκνυαν κάτι έκνομο, αλλά σίγουρα έδιναν μια τάξη μεγέθους της υποκρισίας, μια διάσταση ρόλου, σε δημόσιες άβαταρ όπως ο εκλιπών.
Τα δημοσιεύματα σχετικά με την περιουσιακή του κατάσταση που προέκυψαν πρόσφατα, που είναι σχεδόν σίγουρα αληθή, δίνουν περίτρανα μια εικόνα των πραγμάτων, που υποψιαζόμασταν, αλλά γίνεται πραγματικότητα, οριστικά. Τα έσοδα του μεγάλου ανένδοτου κοινωνικού αγώνα του Γιώργου Τράγκα, ενάντια σε εξουσίες, μαζί με συμμορίες τύπου Χρυσής Αυγής, ενάντια στον εμβολιασμό, και την μεγάλη συνομωσία του κοροδοϊού, αυτή η συνολική δράση, ήταν προσοδοφόρα πολλαπλώς, και με τρόπο ανεξήγητο, ξεκάθαρα.
Δεν μπορούν μισθοί, και κέρδη αποτυχημένων εφημερίδων, και επιχειρήσεων, να εξασφαλίσουν 12 ακίνητα σε μερικές από τις πιο προνομιακές περιοχές του πλανήτη, σε κανέναν, ακόμα και στον Λάρι Κινγκ, και η κατοχή τέτοιων ακινήτων κάνει αποδεδειγμένη την ύπαρξη αδιαφανών εσόδων, από άγνωστες πηγές, από οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς για τον συμπαθή δημοσιογράφο.
Και μαζί καθιστά μαζί με την δημόσια δράση του, ενδεχομενική οποιαδήποτε σκοτεινή δράση στις παρυφές της δημοσιογραφίας και κοντά στα όρια του εκβιασμού, της απατής, του χρηματισμού, για αποσιώπηση, ή ανάδειξη των εκάστοτε θεμάτων, που έθιγε ή απέφευγε να θίγει ο δημοσιογράφος. Ή έστω καθιστά διερευνήσιμη προς τα πίσω την πηγή τόσο τεραστίων εσόδων, και γεμίζει καπνό την καθαρή εικόνα του υπερασπιστή του δικαίου του λαού, και της πατρίδας.
Όμως, ο συνδυασμός του δημοσιογραφικού βίου, της ενδεχόμενης σκοτεινής δράσης, και της αποκόμισης τεράστιων εσόδων, μπορεί να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ο Γιώργος Τράγκας ήταν ένας κοινός ηθοποιός, ένας συγκροτημένος διαστρεβλωτής κάθε αλήθειας, ένας πολιτικός και δημοσιογραφικός «απατεώνας», κάποιος που απλά πάτησε πάνω στην ρητορική του μίσους, της εχθροποίησης, της συνομωσιολογίας, με κίνητρο τα χρήματα, και σε πλήρη γνώση της διασποράς ψεύδους, και της διάβρωσης που επέφερε πολλές φορές στην δημοκρατική τάξη;
Η τελευταία πράξη της ζωής του, και ο θάνατος από κόβιντ ενώ ήταν ευπαθής και ανεμβολίαστος δείχνει πάρα πολλά, για ανθρώπους με παρόμοιο προφίλ, παγκοσμίως. Από τον πρόεδρο Τραμπ, και τους υποστηρικτές του, μέχρι αντίστοιχα εθνολαϊκιστικά φαινόμενα παντού το συμπέρασμα είναι ίδιο.
Είναι μαζί πλανημένοι, μοχθηροί, με ελαστική ηθική, και σε άγνοια. Και ο ρόλος που παίζουν τελικά, είναι κάτι εντελώς γνήσιο συνολικά, είναι ο μόνος ρόλος που μπορούν να παίξουν, και τους έβγαλε μέσα από πολλά μονοπάτια σε μια ταραχώδη, εν πολλοίς επιτυχημένη ζωή, πάντα με ακέραιο μίσος, σπάνια με πραγματική συμπάθεια, και στο τέλος: με πραγματική απομάγευση, και απαξία, από το ίδιο το κοινό τους. Ή έστω, με περισσότερη συνειδητοποίηση από το σύνολο της κοινωνίας, του ρόλου του επόμενου κεκράχτη δημαγωγού, σε κάθε επίπεδο.
Θοδωρής Πανάγος
Πηγή: