Γιατί αδικείται έτσι το Μπραχάμι;

2021-04-17

Το Μπραχάμι...με τις ιδέες του

της Μαριαλένας Γκογκίδη

Συνήθως ο κόσμος ταξιδεύει, επισκέπτεται καινούργια μέρη, ευφάνταστα, τουριστικά, με απώτερο σκοπό να περιπλανηθεί σε τόπους αξιοσημείωτους, προσεγμένους και βαρυσήμαντους. Είναι άδικο, έως και εριστικό βέβαια, να χαρακτηρίζεται ένα μέρος βαρυσήμαντο μονάχα εφόσον πληροί οικονομικές και κάθε είδους «πιασάρικες» προϋποθέσεις. Τι γίνεται με όλους τους υπόλοιπους, παρατημένους από την πολιτεία στο έλεος της προσωπικής πρωτοβουλίας των κατοίκων, τόπους;

Το Μπραχάμι συνιστά μια συνοικία που σπάει κάθε είδους τέτοιο στερεότυπο. Είναι μια ολοζώντανη γειτονιά που βράζει. Βράζει από την ελευθερία και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων του, μια ελευθερία που τη νιώθεις στην ατμόσφαιρα και που, κατά μία έννοια, σου επιβάλλεται μόλις πατήσεις το πόδι σου στον Άγιο Δημήτριο.

Βρέθηκα εκεί τον περασμένο Δεκέμβρη, στην καρδιά του χειμώνα και του κρύου, όμως κάποιοι φίλοι Μπραχαμιώτες, φρόντισαν να μου κρατήσουν ζεστή συντροφιά. Περιπλανήθηκα σχεδόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του, από το Στρογγυλό, το πρωτοποριακά σχεδιασμένο Λύκειο του Μπραχαμίου, το οποίο σε προϊδεάζει για διαστημικές καταστάσεις (ασχέτως αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα τους βουλιάζει όλους στα τάρταρα), έως την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Πέρασα από τον δρόμο του σπιτιού των Δημαίων, του ιστορικού μπουζουκοδιδασκαλείου Νταράλα, εκεί όπου κάποτε παραδίδοντας μουσικά θαύματα πάνω σε ένα μπουζούκι. Φαντάστηκα το Ρεμούτσικο ως ένα μικρό μουσείο, μια δημιουργική φωλιά, μια ανάμνηση για τους καλλιτέχνες του χθες, αλλά και μια γενεσιουργό δύναμη για τους καλλιτέχνες του αύριο. Έπειτα από αυτήν την περιπλάνηση, κατέληξα στο Αλεγρία, σε ένα κεφενεδάκι παλιάς κοπής μεν, με εξαιρετικά μοντέρνο ύφος δε, περιποιημένο και ζεστό. Ό,τι έπρεπε για μια τέτοια μέρα, ιδανικό για κουβέντα πολύωρη, αλλά και για ονειροπόλες συζητήσεις.

Από νωρίς το πρωί έως και αργά το απόγευμα άκουγα ιστορίες ανθρώπων, έμαθα για το ραδιόφωνο των imaginistes, για τους ίδιους τους imaginistes, για το πόσοι άνθρωποι βρήκαν καταφύγιο σε αυτή την σπουδαία πρωτοβουλία, που δεν είχε άλλο σκοπό παρά να δώσει μια ανάσα, αυτή την ανάσα που στερεί χρόνια τώρα η Τοπική εξουσία στους ανθρώπους του Αγίου Δημητρίου. Άκουγα και δεν ήταν ικανό τίποτε άλλο να μου αποσπάσει την προσοχή. Αναρωτιόμουν μέσα μου γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν τα ηνία του δήμου, αισθανόμουν πεπεισμένη πως θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αν αντί για εμένα, βρισκόταν κάποιος άλλος εκεί, «μεγάλος», με δύναμη, που είχε τη δυνατότητα να υλοποιήσει όλα όσα ξεστομίζονταν με μια δόση ενθουσιασμού, αλλά και πικρίας.

Αυτό το παράπονο. Αυτό το γιατί. Γιατί οι τοπικές κοινωνίες χαντακώνονται, γιατί οι φωνές πνίγονται, γιατί τα οράματα θάβονται, γιατί οι γειτονιές δεν έχουν πράσινο, γιατί τα παιδιά δεν έχουν έναν ποδηλατόδρομο, ώστε να μην φυλακίζονται στη μιζέρια των video games, γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι δεν έχουν την επιλογή μιας όμορφης πλατείας να περάσουν το απόγευμά τους, παρέα με τους παιδικούς τους φίλους σε ένα παγκάκι; Γιατί τα πεζοδρόμια είναι και ελάχιστα και διαλυμένα;

Γιατί αδικείται έτσι το Μπραχάμι; Και παρόλα αυτά, το Μπραχάμι αναπνέει, έχει παλμούς και ονειρεύεται. Έφυγα εκείνο το απόγευμα με μια χαρμολύπη. Όμως μου προκάλεσε δέος η άρνηση των ανθρώπων εκείνων να συμβιβαστούν, να σωπάσουν, να πάψουν να προσπαθούν. Ακόμα και αν τους δεν τους δίνει σημασία κανείς. Παρόλα αυτά, είναι εκείνοι που καθιστούν το Μπραχάμι μια αξιοσημείωτη περιοχή και ας μην έχει λαμπιόνια γιορτινά, φωσφοριζέ βιτρίνες, συντριβάνια ή ό,τι άλλο τουριστικό. Ας έχει καταπατηθεί κάθε κανόνας ρυμοτομίας, ας είναι ελάχιστα τα όμορφα σημεία που ξεφεύγουν από το μονότονο ύφος της περιοχής. Έχει τους ανθρώπους του και παρότι είναι φανερό πως αυτοί έχουν καταδικαστεί σε απραγία και πως τους έχουν γυρίσει την πλάτη, αυτό είναι αρκετό. Αυτοί οι άνθρωποι δε θα μείνουν έτσι. Κανένα σπουδαίο όνειρο δε μένει στο ράφι. «Η μέρα εκείνη δεν θ'αργήσει» σκέφτηκα και έφυγα ευχαριστημένη από την αύρα αυτού του τόπου.

Και παρόλα αυτά, το Μπραχάμι αναπνέει, έχει λυγμούς και ονειρεύεται. Έφυγα εκείνο το απόγευμα με μια χαρμολύπη. Όμως μου προκάλεσε δέος η άρνηση των ανθρώπων εκείνων να συμβιβαστούν, να σωπάσουν, να πάψουν να προσπαθούν. Ακόμα και αν τους δεν τους δίνει σημασία κανείς. Παρόλα αυτά, είναι εκείνοι που καθιστούν το Μπραχάμι μια αξιοσημείωτη περιοχή και ας μην έχει λαμπιόνια γιορτινά, φωσφοριζέ βιτρίνες, συντριβάνια ή ό,τι άλλο τουριστικό [...]

Πηγη-https://imaginistes.wordpress.com/ 

AGIOS DIMITRIOS NEWS Πολιτικη,Οικονομια,Κοινωνια,Πολιτισμος,Αθλητισμος
Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα 2021
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε
Χρησιμοποιούμε τα cookies για να εξασφαλίσουμε την σωστή λειτουργία και ασφάλεια των ιστοσελίδων μας και για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήσης.

Προχωρημένες ρυθμίσεις

Μπορείτε να προσαρμόσετε τις προτιμήσεις σας για τα cookies εδώ. Ενεργοποιήστε ή απενεργοποιήστε τις παρακάτω κατηγορίες και αποθηκεύστε τις επιλογές σας.

Τα απαραίτητα cookies χρειάζονται για την ασφαλή και σωστή λειτουργία της ιστοσελίδας μας και της διαδικασίας εγγραφής.
Τα cookies λειτουργίας (functional cookies) απομνημονεύουν τις προτιμήσεις σας για την ιστοσελίδα μας και επιτρέπουν την προσαρμογή της.
Τα cookies απόδοσης (performance cookies) ελέγχουν την απόδοση της ιστοσελίδας μας.
Τα marketing cookies μας επιτρέπουν να μετρήσουμε και να αναλύσουμε την απόδοση της ιστοσελίδας μας.